PANUNTUKAN
znany również jako "filipino dirty boxing" lub pangamot.
Jest to część składowa filipińskich sztuk walki, która zajmuje się nauczaniem walki wręcz. Panuntukan w odróżnieniu od wielu innych sztuk walki nigdy nie został sportem; jest to sztuka walki skupiona na realnym wykorzystaniu technik w sytuacji zagrożenia. Ruchy nie zostały zmienione by można było je wykorzystać w bezpieczny sposób (zgodnie z ustalonym regulaminem) podczas zawodów sportowych. Szeroki arsenał technik, w którym użycie wszelkich części ciała jest pomocne w zwycięstwie, dał im przydomek – „dirty street fighting” ("brudnej walki ulicznej").
Panuntukan w głównej mierze został oparty na technikach walki nożem oraz kijem, stąd bardzo charakterystycznymi technikami są szybkie oraz płynne ataki na strefy witalne jak krtań, oczy, żuchwa, skronie czy krocze. Techniki otwierające drogę do stref witalnych nazywane "gunting" (nożyce) to ataki skierowane na kończyny przeciwnika (nerwy, mięśnie i ścięgna oraz kości) w celu ich sparaliżowania, co pozwala skuteczniej atakować pożądany cel główny.
Motoryka ruchu nabyta przez trening z bronią pozwala osiągnąć w walce wręcz niezwykłą precyzję oraz płynność - dlatego też w treningu filipino martial arts kładzie się ogromny nacisk na trening z bronią... co czyni ogromną różnicę w porównaniu z innymi sztukami walki.
Obecnie Panuntukan trenujemy głównie według systemu Laraw Kali Pamuok, którego założycielem jest Lakan Ronnie Royce Base.